زیرآب نظریه «بقای اصلح» داروین را می‌زنه.

این حرفا از دهان آقوی همساده معنای فلسفی پیدا می‌کنه:به نظرمن شانس توی زندگی اونجور تاثیر نداره. انسان سرنوشتش را خودش می‌سازه! شانس اصلا یه چیز تخیلی است.من! من خاطره بدی ندارم توی زندگی! سرشار از شیرینی یا لذت بوده.آخه خاطره خاصی نداریم! همین یه زندگی روتین ساده مثل بقیه مردم.

:)))))))))))))))))))))))
زیرآب نظریه «بقای اصلح» داروین را می‌زنه.

غیر از ما کسی دیده نشود!

می‌گن چرا وقتی ما اومدیم عزاداری، آدمای دیگه هم تو خیابانند؟
یعنی می‌بایست براشون قرق می‌کردند فضای عمومی را؟
یقه عکاس خبری را گرفتند که چرا توی عکست غیر ما دیگران را هم نشان می‌دی؟

شاید بگویید اعتقادات مذهبی‌اشان جریحه دار ‌شده که هنگام عزاداری کسانی مشغول زندگی روزمره خودشان باشند.
ولی متاسفانه حتی این طور هم نیست.
برادران ارزشی ما می‌گویند چرا عکاس این مردم را نشان داده است. می‌گویند این مردم نباید دیده بشوند!
حذف حذف حذف. فقط خود را صاحب حق می‌دانند. از حذف تصویر تا حصر خانگی و زندان و... تا حذف فیزیکی. همه این‌ها دانه‌های یک تسبیح هستند و توسط یک ریسمان به هم وصلند: زیاده خواهی و پرمدعایی!
زیاده خواهی در این آقایان نهادینه شده. نتیجه سی سال حکومت تبعیض‌گر جز همین تباهی اخلاقی نمی‌تواند باشد.
عجیب این است که اگر از خودشان بپرسی اصلا در این میل نابجای خود (و اعمال غیرقانونی همچون قتل عام زندانیان در سال 67) نکته‌ای غیر اخلاقی نمی‌بینند.

بلانسبت مثل سگ پریده‌اند به پروپاچه عکاس بیچاره. با همان جمله بندی‌های نخ نمای حق به جانب. ادای مظلومیت درآوردن در عین تهاجم و حق کشی...
من این چیزها را که می‌بینم فقط یک راه حل به نظرم می‌رسد: کتک!
بله! شوخی نمی‌کنم. کاملا جدی می‌گویم.
یکی از کارهایی که برای بهبود اوضاع مملکت می‌توان انجام داد این است که یک فصل کتک مفصل به این قبیل هواداران پروپاقرص نظام زده شود.
بهتر هم هست که نظام خود این وظیفه را به عهده بگیرد تا موجب کینه و یا مظلوم نمایی نشود.
شاید پس از نوش جان کردن کتک مفصل آنوقت این برادران ما هم کمی در موقعیت دیگر قرار بگیرند.
شاید آن هنگام توانستند کمی خود را جای دیگران بگذارند،‌ حال دیگران را درک کنند، یا حداقل دیگران را ببینند.
شاید این طور دست از زیاده طلبی بردارند، دریچه تفاهم و درک متقابل و آشتی ملی شاید بالاخره گشوده گردد.


این عکس پایین از گزارش مهر حذف شده.
http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1585537

دردهای هر روز

دیشب که نمی دانستم برای کدام یک از دردهایم گریه کنم ؛ کلی خندیدم . 

( صادق هدایت )

 

پایان سرطان نزدیک است

این خانم از سرطان سینه نجات یافت و بزودی بچه دار خواهد شد

پایان سرطان نزدیک است

لعنت به جاده و سفر...

به یاد بهاره علوی
بهاره شرقی
دختر کرد شجاع
دختر لبخند و عشق و ارزو
دختری که همکاران من با یک بار دیدنش و در هنگام رفتنش برای او اشک میریختند که خیلی خوب بود

پارسال چنین روز شومی در بازگشت از سفر، تصادفی که در جاده سقز ـ سنندج اتفاق افتاد، آقای علوی و بعدش بهاره را از ما گرفت. لعنت به جاده و سفر...

(بهاره علوی وبلاگ نویس و فعال حوزه زنان و كمپین یک میلیون امضا و فعال حقوق بشر کرد،بود.بهاره علوی که متولد مردادماه ۱۳۶۹ بود، روز۱۰ فروردین ماه در محور سنندج دچار سانحه رانندگی شده و پس از بیست و شش روز به علت شدت آسیب‌دیدگی نخاع و عفونت ناشی از جراحات تصادف درگذشت.)